In een oogwenk, weg is het festijn, Volle borden, heerlijk eten, zo fijn. Een smaaksensatie, een culinair spel, Maar zo gauw verdwenen, momenten vergaan snel.
Hap, slik, weg, de leegte resteert, Een bord vol verhalen, nu plots geleerd. Een maaltijd vol smaken, herinnering vluchtig, Als de laatste hap verdwijnt, blijft enkel de stilte.
Doch, in die momenten van genot en wat smaakt, Ligt de magie van wat we delen, wat ons raakt. Volle borden, ooit een feestelijk geheel, Nu enkel herinnering, want ooit was er veel.
Hap, slik, weg, een cyclus van voldaan, Van vol naar leeg, en dat is dan pech. In elke hap schuilt een verhaal, een reis, Van volle borden naar de leegte, kort en wijs.